over mij

Ik had al zo veel relaties gehad met mannen die vreemdgingen, dat ik de signalen echt wel herkende. Mijn partner, met wie ik zo ontzettend graag gelukkig wilde zijn, was afwezig, bewaakte zijn telefoon met man en macht en kwam steeds vaker 's avonds laat thuis door 'onverwachte afspraken'. Ik probeerde het te negeren, niet ook nu weer, niet met hem! Maar ik merkte het ook aan mezelf. Ik kon niet slapen, lag doodmoe wakker als hij niet thuis was en bij het lichtste geluid schoot ik overeind. Ik dwaalde in het donker door het huis als hij zijn telefoon alweer niet opnam en mijn oproepen negeerde, trap op trap af omdat ik geen rust kon vinden. Ik had huilbuien en paniekaanvallen, en overdag voelde ik me steeds suffer en somberder. Totdat het uitkwam. Ook hij ging vreemd.

​

Mijn gevoel zei altijd al dat er iets niet klopte, maar ik negeerde het.

​

Dat was het moment waarop ik hulp ging zoeken. Niet voor óns, maar voor mezelf. Omdat ik me realiseerde dat er hier ook iets aan mij lag. Op mijn 23e had ik 4 relaties gehad met mannen die vreemdgingen en daarover logen. Ik begon een patroon te zien waarin IK de enige constante was.

En de rest van mijn leven had ik wél op orde: een goede opleiding, een prima baan, fijne vrienden... waarom ging het hier steeds zo ontzettend mis?

​

In dit verhaal was ík de enige constante factor, daarom zoch IK hulp.

​

Ik had vaak het gevoel dat ik de verkeerde keuzes maakte met mannen en werd er zó wanhopig en onzeker van. In 2015 brak een heftige periode aan van depressieve gevoelens en het gevoel dat het nooit meer goed zou komen met me. Ik had toen de zoveelste relatie verbroken waarin ontrouw een grote rol had gespeeld.  Ik zat in een negatieve spiraal en er leek geen einde aan te komen. Ik werd door mijn omgeving gezien als slachtoffer, ‘het meisje dat altijd pech heeft’ of  ‘het meisje dat altijd op foute mannen valt’. Ik schaamde me dat mensen blijkbaar dat beeld van mij hadden. Dat het bij mij nooit ‘lukte’. Ik had helemaal geen vertrouwen meer in mannen en mijn sterke kinderwens die ik ooit had, was ook van de baan. Wat heb ik me ellendig gevoeld. Ik dacht dat dit vreselijke gevoel nooit meer voorbij zou gaan. Ik besloot dus hulp te zoeken. Ik heb veel verschillende methoden geprobeerd in het reguliere circuit alsook in de alternatieve geneeswijzen. Het werd een zoektocht naar mezelf, oude overtuigingen en patronen. Diepe shit oplossen. Topsport. Dat was het begin van mijn ontdekkingstocht naar bewustwording en ook langzaam maar zeker richting de vrijheid en acceptatie van mijn gedachten. Ik verdiepte me in bewustzijn, zelfliefde en persoonlijke ontwikkeling. Langzaam maar zeker durfde ik mensen en zelfs mannen weer te vertrouwen. Ik liet ze toe in mijn leven en in mijn hart. Weliswaar met enige voorzichtigheid, maar dat is prima. Ik durfde me weer open te stellen. Ik kwam een bijzonder lieve man tegen die me echt heeft geleerd wat liefde is. Daar ben ik zo dankbaar voor. Ik ging (niet alleen op relationeel vlak) keuzes maken die goed voor me waren en kreeg zo steeds meer zelfvertrouwen.

Ik kwam steeds vaker voor mezelf op en situaties die ongezond voor me waren kon ik veel sneller uit mijn leven bannen. Leven vanuit mijn kern en mijn gevoel kreeg ik steeds meer onder de knie. Ik kon daardoor ook veel beter mijn grenzen herkennen. Angst maakte plaats voor liefde en vertrouwen. Een heerlijk gevoel! Ik kan veel beter alleen zijn én me daar prima bij voelen. Ik ben mezelf zo’n leuk mens gaan vinden, dat ik er graag tijd mee spendeer. Omdat ík mezelf leuk vinden, trek ik mensen aan die mij op een fijne manier behandelen. De weg van rust, lichtheid, vertrouwen en weer genieten van het leven. Ik kan weer genieten van het leven, de mensen om mij heen én van mezelf. Want ik hou van dat eigenwijze, emotionele, prettig gestoorde mens dat ik altijd al was, en nu ook echt mag leven.

Met of zonder man aan mijn zijde.

​

Angst maakte plaats voor liefde en vertrouwen

​

​

Ik ben ervan overtuigd dat bewustzijnsontwikkeling en het vergroten van mijn zelfliefde dé sleutel is geweest naar het loslaten van terugkerende patronen in relaties. Ook de bijbehorende gevoelens en emoties kon ik door middel van zelfliefde accepteren, vasthouden en weer loslaten. Depressed – deep rest – toen ik me depressief voelde had ik rust nodig. En dan bedoel ik niet rust in de zin van chillen op de bank. Nee, rust in mijn kop. Rust in mijn leven. Rust in mezelf. En die rust vind ik alleen wanneer ik overal en altijd mezelf kan zijn, Authentiek dus!

​

​

Als je me zou kennen dan zou je weten dat:

​

• Ik haat regels en ik weiger me te conformeren aan de rest. Ik wil buiten het boekje kleuren omdat ik geloof dat daar meer te halen valt. ‘Burgerlijk ongehoorzaam’ noemt men mij weleens.

• Ik ben een dromer en ik heb graag een roze bril op. Ik fantaseer over dingen die andere mensen onrealistisch noemen, ik noem die mensen dan pessimistisch. Ik heb er een hekel aan als iemand met zijn ‘realisme’ mijn droom verpest. Daaaaaag.

• Te laat komen mijn specialiteit is (working on it). Structuur, punctualiteit en accuratesse zijn geen eigenschappen die ik van nature goed beheers. Je kunt niet overal goed in zijn. 

• Mijn vrienden me uitlachen om mijn manier van chips eten. Ik zoek steeds het lekkerste chippie uit de zak. Ik graai niet. Ik richt heel nauwkeurig waar ik mijn duim en wijsvinger naartoe moet sturen terwijl ik in de zak staar. One chippie at a time, het liefst Croky Bolognese, dat je het weet ;)

• Ik pas ga tanken als het lampje al 3 dagen brandt. Living life on the edge, niet? 

 

​

Als je met me wilt werken moet je weten dat: 

​

• Mijn manier van reageren is altijd een verrassing, soms barst ik in huilen uit, soms lig ik dubbel. Puur Pim. Moet je mee kunnen dealen. Het maakt trouwens niet uit of we elkaar al kennen.

• Ik wil koste wat het kost mezelf kunnen zijn, ook als dat niet past in het verwachtingspatroon van de ander, het m’n baan kost of iemand er boos van wordt.

• Ik ben meer dan ruimdenkend en je kunt dan ook je meest duistere verhalen bij me kwijt, ik zal niet snel ergens raar van opkijken.

• Mijn credo is: Doe niet zo moeilijk over keuzes maken. Niets in het leven is definitief, behalve een kind. Die duw je niet zomaar terug.